Dennis van Asselt (43) was de afgelopen vier jaar als chef-redacteur de oren en ogen van Snackkoerier. Vlak voor de jaarwisseling verscheen de laatste editie van het cafetariavakblad; het hield na 33 jaar op te bestaan. Het nieuws voor de branche wordt voortaan opgenomen in Misset Horeca.
Dennis is oorspronkelijk kok, opgeleid bij de SVH. Hij werkte in de keukens van verschillende horecabedrijven. Van McDonald’s tot restaurants en een eetcafé. Maar ook in de keuken van Italiaans restaurant Maggiano’s in de VS. Omdat hij verder wilde kijken, studeerde Dennis na zijn koksloopbaan journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. In oktober 2016 werd hij chef-redacteur van Snackkoerier. Onder zijn leiding transformeerde de krant tot een magazine.
In Vraag Vandaag zegt Dennis A, B maar ook C.
1-A | Wat ga je het meeste missen?
“De contacten met ondernemers. In de ochtend kon ik een gesprek hebben met oude rot in het vak die na tientallen jaren afscheid nam, en ’s middags had ik een ambitieuze starter aan de lijn die stond te trappelen om te beginnen. De branche is enorm divers; van ondernemers met drie grote vestigingen, 75 medewerkers en een geoliede bezorgoperatie tot een verse frietbakker die met een klein team een kiosk runt. Maar allemaal zijn ze trots op hun bedrijf, hun producten en hun mensen. En veruit de meesten wilden daar graag over vertellen en namen dan ook de tijd voor me als ik belde of langskwam. Daardoor hebben we al die mooie verhalen kunnen maken en daarvoor ben ik ze enorm dankbaar.”
1-B | Wat is je meest bijzondere ervaring?
“De Cafetaria Top 100, en dan met name de hoofdjury-bezoeken en de uitreikingen. Natuurlijk was er kritiek op de top 100 en ik heb zelf ervaren hoe moeilijk het is om zoiets te organiseren. Maar het heeft bedrijven ook heel veel gebracht. En de inzet van ondernemers en medewerkers om zo goed mogelijk voor de dag te komen, was bewonderenswaardig. Ook bij Snackkoerier intern hebben mensen hun stinkende best gedaan om er iets moois van te maken.”
“De gesprekken en discussies met de juryleden terwijl we in een busje het hele land doorkruisten; de spanning in een volle zaal tijdens de bekendmaking; de ontlading aan het eind en het feest dat vervolgens losbarstte; dat zijn momenten die ik nooit zal vergeten. Jaren later komt de top 100 nog altijd ter sprake, of ik zie weer ergens een sticker op een raam of een beker op een toonbank. Of je er nu voor of tegen was; de Cafetaria Top 100 zorgde voor reuring, niet alleen in de gehele branche en in de media, maar ook in de bedrijven zelf, bij de medewerkers en de gasten.”
1-C | Al enig idee wat je nu gaat doen?
“Op dit moment weet ik het nog niet. Het liefst wil ik verbonden blijven met de branche, op wat voor manier dan ook. Wellicht dat ik een kleine adempauze inlas, want het was een geweldige maar ook een enorm hectische tijd. Ik heb mijn dochter beloofd dat we een keer kroketten gaan maken. Afgelopen zomer hebben we samen thuis frietjes gemaakt en daar heeft ze het nog steeds over. Ik vind het leuk om mijn kinderen iets mee te geven van het kookproces. Hopelijk ontdekken ze steeds meer dat ze iets moois kunnen creëren als ze zich ervoor inzetten, iets om van te genieten. Maar ik neem ze ook graag mee naar mooie bedrijven. Hopelijk kan dat snel weer.”
