“De frikandel is misschien wel het duurzaamste snackje van allemaal.” Dat zegt voetprint-deskundige Kees Aarts.
Tekst: Ubel Zuiderveld
Aarts komt uitgebreid aan het woord op het Belgische blog Goed Gevoel. Hij is zelf ook voetprintariër. Voetprintariërs zijn geen overtuigde veganisten of vegetariërs, maar proberen simpelweg hun consumptiepatroon (“voetprint”) zo onschadelijk mogelijk te houden voor de aarde. Mensen als Aarts trachten zo CO2-neutraal als mogelijk te consumeren.
Schitterend product
Aarts zegt in het interview: “In Nederland kennen we een schitterend product: de frikandel. Misschien wel het duurzaamste snackje van allemaal. Het is eigenlijk niets meer dan een samengesteld restproduct met een lekker smaakje, dat dus groener is dan de meeste plant-based hamburgers met vleessmaak en -textuur.”
Hergebruik kostbaar eiwit
De voetprintariër is overigens niet de eerste die de zegeningen van de frikandel predikt. Enkele jaren geleden brak columnist en programmamaker Ronald Duong ook al eens een lans voor Nederlands populairste snack. Duong schreef in een column na een bezoek aan een kipseperatorfabriek die restvlees voor frikandellen levert: “Het eindproduct is een vormeloze eiwitmassa. Daar kan je dan weer alles van maken. Knakworsten, hotdogs, kipnuggets, döner kebab, er bestaan zelfs hamburgers van kipseparatorvlees. En natuurlijk de frikandel. Goor? Ik vind van niet. De frikandel behoedt ons voor een gigantische verkwisting van kostbaar dierlijk eiwit. De fabriek is de schoonste die ik ooit heb gezien.”
